Overstroomd

Als de dagen
als druppels
mijn wereld overstromen
en de rustige rivier

is overgelopen tot een brede zee

die mensen opschrikt
Vraag ik me af
wat er nog over is
Onder de donkere golven
van vragen en woorden
die vielen met bakken uit de hemel
toen de nacht begon

Of er een bodem ligt met hoop
vruchtbare klei
die leven geeft als ooit te voren
Deining die reinigt
Pijn die slijt
op zacht geworden stenen
En de wolken fluisteren
figuren van toekomst
Witte watten
wachten op de lente
verdrijven het grijze
de tranen in mijn hart
Als alles opdroogt
en paden te voorschijn komen
Die iedereen was vergeten
niemand meer bewandelde
Dan ben ik de eerste
die wacht als een wilg